Zoals sommige misschien wel weten organiseerd Pacenotes.nl 2 keer per jaar een bitburg training. Hier kunnen mensen zich voor inschrijven en dan op een uitgezet parcour gaan rijden met hun rally auto. Er wordt een officiele tijdmeting gehouden en zijn er officials naast de baan om alles in goede banen te lijden in het geval van een ongeluk of een andere dringende zaak. De officials worden in 2 teams opgesplitst. De ene dag staan ze naast de baan, en de andere dag worden ze aangewezen tot een rallyteam welke een keer notes met ze gaat maken, en minimaal 2 keer op snelheid meenemen. Zo krijgen de officials ook een idee hoe het aan de andere kant van hun wereld aan toe gaat.
Ook dit keer deden wij mee en waren we iets beter voorbereid dan de vorige keer ivm beter vervoer en meer reservespullen bij ons. Daarbij had onze auto diverse aanpassingen ondergaan welke de vorige keer duidelijk ontbraken. Denk aan een intercom enz.
Zoals in de vorige alinea reeds stond zijn er 2 dagen. Het parcour is echter de 2de dag omgedraaid en lichtelijk veranderd. De check-in kan oftewel op de 1ste dag gebeuren of je komt een dag van te voren en blijft slapen in de herberg of je blijft kamperen bij de baan. Wij zijn blijven kamperen. We kwamen door wat problemen pas om 23:30 aan en hebben toen nog de tent opgezet en de luchtbedden opgepompt. Om 1.00 waren we dan eindelijk uitgepakt en lagen we alledrie(Mijn vriendin, mijn neefje en ik) in bed om vervolgens om 7.00 weer op te staan. De crew kwam niet voor 8.30, maar wij moesten de auto nog afladen, servicetent opzetten enzo om om 9.00 klaar te staan om notes te maken. Dat ging redelijk goed en om 9.15 reden we met de vito over de baan samen met een official om de notes op orde te maken. Na 2 keer rondrijden hadden we het wel gezien en heeft mijn vriendin de notes in het net op papier gezet. Wij zijn intussen met de rally gaan verkennen om deze ook al een beetje op temperatuur te brengen.
Laatste controlle uitvoeren en klaar maken voor de start. Als eerste vertrok ik met mijn neefje. De start ging goed en daar gingen we dan. We hadden de laptop meegenomen om het mengsel te controleren tijdens onze tocht. Ik had namelijk een iets andere sproeier bezetting gepakt dan de vorige keer om te compenseren met de temperatuur en hopelijk de afr iets armer te krijgen dan de vorige keer(vorige keer was het blok pas 96km oud en wilde we er genoeg peut instoppen om het koel te houden waardoor ook het verbruik uitkwam op 1:2.4!). De turbo kwam merkbaar beter opgespoeld dan de vorige keer, maar we hadden weer het probleem dat na een gas los positie de auto niet fatsoenlijk oppakte en pas na circa 0,3 sec weer fatsoenlijk op gang kwam. Maar dat was iets voor later. Ook hadden we iets meer toespoor als vorige keer samen met 4cm verhoging achter als de vorige keer(toen sloegen de banden in de kuipen achter bij het ruwe gedeelte). Dus we waren benieuwd hoe hij zich ging verhouden.
De wegligging was naar mijn mening beter, was het niet dat we nog met straatbanden aan de gang waren en die er echt weinig zin in hadden. Blijkbaar hadden we ze verkeerd om liggen en lagen de plakkerige achter. Dit zorgde, samen met een te overmoedige bestuurder en een onervaren navigator, ervoor dat we in onze 2de ronde te hard door een bocht kwamen en de voorkant weg gleed. Hierdoor ramde we een stapel banden en zijn toen uitgestapt op de schade op te nemen en het parcour weer in orde te maken.
De schade viel reuze mee. Het reeds 20 keer gerepareerde grilletje lag in 8 delen en de bumper was nu verder gescheurd dan die al was
. We zijn dus naar de service gereden om het te fixxen op macgyver style en eens een setje slicks te proberen. Een goed ding was wel dat de intercom het allemaal zo makkelijk maakte om communicatie te verwezenlijke zonder je stembanden in 2 dagen naar de klotuh te helpen.De auto opgelapt en klaar gemaakt voor een nieuwe ronde. Dit keer ging de officiel mee, en had ik mij voorgenomen om een stukje rustiger te rijden. Zo kon ik wennen aan de auto met slicks(nog nooit op gereden), plus was het wat makkelijker voor de official om het bij te houden en proberen notes te geven op snelheid.
En daar gingen we dan. Op naar een ronde tijd. Na de eerste bocht wist ik al dat ik voor de rest van mijn rij-dagen nooit meer zou denken aan straatbanden. Wat hadden de banden koud voor een grip. Ik was benieuwd wat het warm ging brengen.
De official had er zin in en kreeg het redelijk geregeld. Af en toe heb ik hem de note moeten zeggen waar we waren om hem weer op het juiste pad te brengen. De auto verhield zich heel goed op de temperatuur na. Deze ging richting de 95 graden op het laaste moment. Maar we haalden de finish en ik kreeg de complimenten van de official. Want de vorige keer is die ook mee gereden, maar dat was op een heel ander nivo dan dit. Wat ging die hard wist die nu te vertellen. Dit ondanks dat ik niet op alle positities voluit ging.
Daarna nog een rondje gereden met mijn neefje. Helaas sloeg het noodlot toe na circa 3 minuten en reden we rond zonder turbodruk. Gelukkig geen rook en hoorde ik de turbo spinnen en blazen. Losse turbo slang. Deze even gefixxed en weer ervandoor. Meteen een betere tijd dan de eerste keer weten neer te zetten. Wel 11 seconde sneller en we kwamen meteen in de buurt bij de andere R5 GTT en voorbij een gros 205-jes.
Effe lunchen en weer verder. Toen ben ik 2 keer gestart met mijn vriendin en na 1 minuut vloog de temperatuur naar 110 graden. Niet goed dus. Ook brande het dynamo lampje. Dus meteen de poging gestaakt en retour service. Riem los van de dynamo. opnieuw gespannen, maar blijkbaar was de poulie onder los. Deze opnieuw gemonteerd en de riem gespannen.
Nieuwe poging. al na 20 seconden hetzelfde probleem. AUto aan de kant gezet om schade te voorkomen en onderdelen gaan halen om hem even op te lappen. Zo gezegd zo gedaan. BIj de service aangekomen weer hetzelfde kunnen constateren. De poulie op de krukas ging altijd los. BIj inspectie bleek de rand op het busje wat op de krukas zit afgesleten. Gelukkig een reserve kunnen bemachtigen van een renault kenner op de hoek. Voor niks nog wel.
Daarna nog een paar keer gereden samen met mijn neef en dunja totdat het om 16:30 ging regenen. Wij stonden nog op slicks en de baan was behoorlijk nat. We besloten om de regenbanden lekker te laten liggen en nog een keer of 2 uit te waaien en lekker te gaan glijden.
Dit was lekker en ging heel goed, op een paar missertjes na. Maar niks aan de hand.
De baan werd gesloten en iedereen ging zich opfrissen voor de BBQ. Wij hebben nog een turboolieslang vervangen en een controlle uitgevoerd.
Daarna heerlijk gegeten en vollop gelachen op de BBQ. Mijn vriendin had meteen een stoeltje voor een rondje gereserveerd bij Henk Dautzenberg in een 309. Nog even doorgefeest en lekker gaan slapen.
Volgende dag begonnen met nieuwe moed. Het weer was iets beter en we hadden voornamelijk zon.
We zijn toen de baan gaan verkennen en notes gaan maken. Daarna zijn we naar Henk gegaan om nog even bij te kletsen. Hij had een klein probleem met de auto. Deze viel uit in de bochten. We hebben toen samen gezocht en een breuk in de kabel van het brandstofrelais gevonden. Dit opgelost en Dunja mocht meteen plaatsnemen.
Terwijl Dunja onderweg ging met Henk hebben wij onze auto geprept. Andere banden erop en super zachte slicks achter.
Meteen het eerste rondje hadden we een tijd van 5.16. De official bij de tijdcontrolle op het einde was mijn bijrijder van de dag ervoor. De 5.`6 was een hele goede tijd. Wij keken elkaar aan en begonnen te lachen. Wij hadden namelijk een spin gemaakt en 2 grove fouten.
Afijn, even afkoelen en nieuwe poging. Henk en Dunja hadden blijkbaar goede zin en reden van de finisch naar de start. Terwijl de auto afkoelde, maakte we wat foto en filmpjes.
Op naar de start. Nieuwe poging. Hij ging lekker en we reden redelijk op schema. Bij de 2de ronde kregen we wat temperatuursproblemen en heb ik de toeren iets lager gebracht om de stress iets minder te maken. Dit scheen te helpen en de temp bleef stabiel rond de 90 graden. Bij de tweede keer langs het checkpoint en dus de laatste ronde zag ik op circa 10 seconde achterstand Henk aankomen met Dunja. Over mijn lijk zouden die 2 mij inhalen. Ik heb toen de laatste ronde als een bezetene gereden waarbij mijn neefje vertelde om aub niet zo te smijten met de auto. Maar Missie geslaagd en Henk bleef achter me. We wisten een tijd te noteren van 5.05 en Henk 5.02.
Jammer genoeg begonnen toen onze problemen. De turboslang klapte er nog 1 keer af waardoor we moesten afbreken. Daarna ging er een bout over bij het couperen waardoor het rechtervoorwiel naar achteren kwam en vastsloeg in de kuip. Dit blokeerde en we hadden en niet al te zachte landing in de berm. GElukkig konden we zelf wegrijden naar een veilig stukje en zijn we naar de service gelopen om een boutje te halen samen met wat materiaal. Daar zagen we een Lachende Henk die om ons was aan het lachen.
wij terug naar de auto en weer gerepareerd. De skirt was los samen me het rechter voorscherm. De bumper had nu nog meer hoofdpijn, maar we reden weer. Echter zagen we geen Rally auto meer. De proef stond stil. Na 5 bochten wisten we waarom. Daar stond een rode 309 met een wiel los. Daar stond Henk met een fusee probleem. We zijn even gestopt en hebben ook even moeten lachen. En terecht zei hijzelf.
Daarna hebben we nog een poging gedaan en gaf de turbo de geest. Heel jammer aangezien we bezig waren met naar mijn idee de snelste ronde tot nu toe. De turbine is in 2 stukken geslagen en ook de as is over gegaan. Einde oefening voor deze turbo.
Dunja en Henk hadden de auto weer in orde en hebben de rest van de dag nog wat rubber versnirkt.
Wij hebben de turbo nog vervangen in een uur, maar helaas besloten ze om te stoppen en konden we niet nog een rondje rijden.
AL om al heeft mijn vriendin dus een factortje 4 meer op de baan gezeten dan ons. Maar ondanks de pech hebben we ontzettend veel lol gehad, en weer een hoop geleerd van de 2 trainingsdagen.
Hier staan wat filmpjes en fotos wat we tot nu toe online hebben gezet.
Klikkerdeklik
greetz
P.s. Het stukje van Bitburg 5 is een stuk langer en nog steeds niet af. Maar dat komt ook nog in volle details.
